Κάνινγκ, Τζορτζ

(George Canning, Λονδίνο 1770 – 1827). Άγγλος πολιτικός. Ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας και ανατράφηκε από έναν θείο του, φανατικό Ουίγο, γεγονός που του προσέδωσε τη φήμη ιακωβίνου και αντιαριστοκράτη· οι υπερβολές, όμως, της Γαλλικής επανάστασης τον έκαναν να περάσει στις τάξεις των Τόρις (συντηρητικών). Οπαδός του Πιτ από το 1782, εξελέγη μέλος της Βουλής των Κοινοτήτων (1794) και διακρίθηκε στο κοινοβουλευτικό πεδίο. Ως υφυπουργός Εξωτερικών (1797-99) στην κυβέρνηση Πιτ εφάρμοσε πολιτική υποστήριξης των αντιγαλλικών εστιών στην Ευρώπη και υποστήριξε τη φιλοπόλεμη πολιτική του Πιτ, προβλέποντας πως ο πόλεμος εναντίον της Γαλλίας θα ήταν μακρύς. Ως υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση του δούκα του Πόρτλαντ (1807-9) πέτυχε την εξάλειψη της γαλλικής επιρροής στις Σκανδιναβικές χώρες. Το 1816, αν και είχε αποσυρθεί από την ενεργό πολιτική, κλήθηκε να πάρει μέρος στην κυβέρνηση Λίβερπουλ και το 1822 ανέλαβε το υπουργείο Εξωτερικών και την ηγεσία του κόμματος στη Βουλή των Κοινοτήτων. Αντικρούοντας τις αυστριακές θέσεις, υποστήριξε την αρχή της μηεπεμβάσεως στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων χωρών, ευνοώντας έτσι τα διάφορα φιλελεύθερα και εθνικά κινήματα. Υποστήριξε το συνταγματικό κίνημα στην Πορτογαλία και, μολονότι η Ιερά Συμμαχία (με πρωτεργάτη τον Μέτερνιχ) είχε κηρυχθεί υπέρ των Τούρκων, αντιτάχθηκε και υποστήριξε τους επαναστατημένους Έλληνες, διαδραματίζοντας βασικό ρόλο στη σύνταξη του πρωτοκόλλου της Πετρούπολης (1826) και της συνθήκης του Λονδίνου (1827). Αντιτάχθηκε στη στρατιωτική επέμβαση εναντίον των Γάλλων, που είχαν εισβάλει στην Ισπανία για να υποστηρίξουν την αντίδραση, αλλά αναγνώρισε την ανεξαρτησία των ισπανικών αποικιών της Νότιας Αμερικής. Με την υποστήριξη των μετριοπαθών Ουίγων έγινε πρωθυπουργός στις 10 Απριλίου 1827, η υγεία του όμως ήταν ήδη κλονισμένη από την υπερκόπωση, με αποτέλεσμα να πεθάνει τέσσερις μήνες αργότερα. Ο Άγγλος πολιτικός και υπερμαχος της Ελληνικής Επανάστασης Τζορτζ Κάνινγκ.